Burak Güller , 12 yaş

mektup

 

 

“Merhaba ben Hacer Güller 2 çocuğum var.kızım 15 yaşında lise 2.sınıfa gidiyor.Oğlum Burak ,12 yaşında Oçem e gidiyor.Burak 2001 yılında doğdu, hastaneden eve geldiğimizde sorunlar başladı uyumuyor,sürekli ağlıyordu.Kırkını çıkarana kadar düzeleceğini söylediler.Bir yaşına kadar böyle devam etti.Yürümeye başladığında tırmanmaya,yükseklere çıkmaya ,eşyaları devirmeye başladı.Hayati tehlikeler geçirdi.Boş bıraktığım her anımda ya camın kenarındaydı yada apartman boşluğundaydı.Sadece uyduğu zamanlar elini bırakabiliyordum.Artık her şey bana haram olmuştu.Markete gidemiyor ,komşuya gidemiyor,kapıya çıkamıyordum.Gördüğü her şeyi çığlık atarak aldırmaya çalışıyordu.Bir komşum özel eğitimin Burak’a iyi geleceğinden bahsetti,özel eğitime başvurduk.O ana kadar böyle çocukları bilmiyordum,beklide başıma gelmediği için..Bir sene kucağımda götürdüm getirdim hiçbir faydasını görmedim çünkü anlamıyordu.Götürmediğim doktor kalmadı,elimde avucumda ne varsa harcadım .Son olarak bir doktora gittim oğlumun otizmli olduğunu söyledi.İlaçla tedavinsin olmadığını özel eğitimle mümkün olduğu kadar düzeleceğini söyledi.Tabi bu sırada yanımda kimsem yoktu.Komşular,akrabalar bir sebep bir bahane ile tek tek küstüler,en yakın akrabam evinden kovdu.Tek başıma mücadele verdim.Okul zamanı geldi öğretmen bu şekilde okula alamayacağını söyledi.Rehberliğe gittim rapor verdiler .Bu raporla özel eğitime tekrar başladık.Çocuğuma renkleri,sayıları en önemlisi oturmayı öğrettiler.3 yıldır ALGI ÖZEL EĞİTİM deyiz .Bu sırada okulda oçem sınıfı açıldı ve 4 ‘e gidiyor.Algı özel eğitimin Burak’a çok faydası oldu,konuşmasını düzeltti,okumayı öğrendi,okuma pastası kesildi.Hiç ümidim yokken bana en büyük hediye oldu.Başta Algı’da Burak’a emeği geçen bütün öğretmenlere,okuldaki öğretmenlerimize çok teşekkür ederim.Ben ümitsizdim kimse ümidini kesmesin.Yazılacak çok şey var ama kelimelere sığmaz.

Burak Güller’in Annesi
Hacer Güller”